Op maandag 29 april 2019 was het dan zo ver. Nadat de laatste medereizigers op de Prinsessegracht in Den Haag waren ingestapt vertrokken we met 46 personen keurig volgens schema richting Lanaken in België.
Niet lang na vertrek klonk er geluid uit de microfoon in de bus. Het was de stem van Mieke, die iedereen hartelijk welkom heette en in het kort het programma voor de eerste dag uiteen zette.
Na dat we een uurtje gereden hadden en het koffieapparaat in de bus niet op gang kwam, er was iets met de knopjes of zo……, kreeg Annie Harteveld een prima idee. Zij gaf aan dat je bij La Place voor 1 euro koffie met wat erbij kon kopen, waarna Mieke, in overleg met Gerrit, onze chauffeur, een La Place restaurant ter hoogte van Geldermalsen belde of we daar met een bus vol reizigers terecht konden. Iedereen was direct enthousiast en korte tijd later zaten we met z’n allen gezellig aan de koffie met gebak.
Om ca. 13.00 uur arriveerden we bij het Eurotel in Lanaken. Daar wachtte ons een heerlijke lunch die er na zo’n paar uur in de bus best in ging. Na het eten konden we onze kamers in gebruik nemen.
Het middagprogramma bestond uit een bezoek aan de 12e-eeuwse waterburcht Pietersheim, die tot 1971 eigendom was van de familie De Merode. De burcht ligt op loopafstand van het hotel, dus konden we lekker even de benen strekken. In de filmzaal van de bezoekersruimte kregen we van een gids het verhaal te horen over de geschiedenis van de burcht vanaf het ontstaan tot aan de toestand nu, dit alles ondersteund door foto’s en tekeningen. Daarna was het nog een tijdje goed toeven op het prachtige landgoed rond de burcht, niet in de laatste plaats door het mooie weer. Voor het avondeten bleef er gelukkig nog tijd over voor een lekker drankje, een ritueel dat na de maaltijd door de meesten van ons gewoon weer opgepakt werd.
Dag twee ving aan met een bezoek aan Connecterra te Maasmechelen. De schachtbok van de voormalige mijn van Eisden beklimmen biedt een uniek uitzicht op de omgeving. De fototentoonstelling in het bezoekerscentrum geeft je een inkijk in het verleden van de mijnsite. Na het uitdoven van de mijnactiviteit kreeg de natuur vrij spel en dat was te merken. De meesten van ons hebben daar genoten van één van de schitterend uitgezette wandelroutes, anderen hebben hun kennis van mijnbouwtechniek verrijkt.
Na de lunch in ons hotel werd koers gezet naar wijnkasteel Genoels-Elderen te Riemst. Aldaar werden we opgesplitst in twee groepen. Het verschil zat simpelweg in wie wat meer of wie wat minder wilde lopen. De begeleider van mijn groep bleek in ieder geval over een flinke dosis kennis van wijnbouw te beschikken. De wijnstokken, druivensoorten, grondsoort, klimaat, overal wist hij heel veel van te vertellen. Verder volgde nog een rondleiding langs de moderne wijnpers, de stokerij, de kelders en als uitsmijter een proeverij, die niemand zich liet ontglippen.
Na het avondeten volgden in ons hotel nog meer proeverijen, maar daar vertel ik verder niets over!
Woensdag hadden we een vrije ochtend. Sommigen bleven in en rond het hotel en deden een spelletje jeu de boules, anderen maakten een wandeling naar het centrum van Lanaken. Echter,…….het was 1 mei; alle winkels in België zijn dan gesloten. De kerk was wel geopend en een bezichtiging daarvan was zeker de moeite waard.
’s-Middags bracht Gerrit ons naar Maastricht. Door de charme van die stad en het lekkere weer was het daar een paar uur prima uit te houden. Wie een plaatsje op één van de terrasjes zocht moest zijn/haar best doen, want die zaten overvol.
Die avond in het hotel probeerde een éénmans-band de stemming er in te houden, maar de goede man had hevige concurrentie van de TV waarop de wedstrijd Tottenham Hotspur tegen Ajax werd uitgezonden.
Op donderdag reisden we naar Eben-Emael, ook wel genoemd “de reus onder de forten”. Dit fort is gebouwd tussen 1932 en 1935 en werd als schier onneembaar beschouwd. De Duitsers wisten aan het begin van de tweede wereldoorlog de achilleshiel van het fort te vinden en met een ingenieuze aanval via zweefvliegtuigen lieten zij bommen op precies de juiste plekken boven het fort vallen. Door deze actie was Eben-Emael ontmanteld. Onze gids deze morgen was een oud-marinier uit Maastricht. De kennis van de man en de passie waarmee hij dat overbrengt is bewonderenswaardig. In de filmzaal van het complex, waar ook beroemde leiders uit de politieke en militaire wereld een plaats hadden gevonden, werd aan de hand van beeldmateriaal de hele situatie vanaf het Interbellum t/m WO-II nog eens duidelijk onder de loep genomen.
De middag werd besteed aan een rijtoer door de omgeving en via de Belgische Voerstreek reden we verder naar de Nederlands-Amerikaanse Ere-begraafplaats te Margraten. Op zo’n plek is het altijd net of er iets over je heen valt. Bij de gedachte dat al die duizenden jonge mensen die hier een laatste rustplaats vonden hun leven hebben gegeven voor de bevrijding van je ouders, grootouders of misschien jezelf krijg je wel even kippenvel.
De avond in het hotel hebben we benut om gezellig samen nog een laatste drankje te drinken.
Vrijdag 3 mei: Om ca. half elf allemaal de bus in richting Ophoven voor een boottocht over de Maas. We voeren over het gedeelte van de Maas waar de rivier de grens vormt tussen Nederland en België. De tocht duurde ongeveer tweeënhalf uur, met lunch aan boord. Gelukkig waren er twee marine-jongens bij, dus ons kon niets gebeuren. Na de boottocht volgde de laatste etappe van onze reis met chauffeur Gerrit, die ons overal veilig en bekwaam naar toe had gereden. Om omstreeks zes uur waren we terug in het “Haagje”.
Joep en Mieke heel erg bedankt voor alle tijd en energie die jullie in deze reis hebben gestoken, voor de snoepjes in de bus en Mieke voor de enthousiaste wijze waarop je ons de hele week hebt begeleid. Ook dank aan Herman voor het solide financiële fundament onder deze trip!
Tekst: Peter van Slingerland
Foto’s: Mieke Caminada